هر کس که مدح نور تو را گفت، شاعر است
شعری برای آینه ها گفت، شاعر است
«دعبل» به مدح نور شما تا زبان گشود
او را ستود عشق و خدا گفت: شاعر است
وقتی که شهریار ادب از علی سرود
روح الامین به بانگ رسا گفت: شاعر است
آقا! بگو که حافظ بیدل که عشق را
هر صبح و شام، مدح و ثنا گفت شاعر است
یا مولوی که از بُن جان، همنوای دل
نی نامه ای به نام خدا گفت، شاعر است
یا محتشم که با مدد واژه های سرخ
شعری برای کرب و بلا گفت، شاعر است
آن کس که «خط خون» تو را در زمین کشید
شعری شبیه داغ شما گفت، شاعر است
.
مولا! ز وصف نور شما الکنم، ولی
امشب دلم شکست و «رضا» گفت، شاعر است؟
من آمدم به سمت خراسان عشق تو
روحم به «هَل منِ ...» تو «بَلی» گفت، شاعر است؟
من عاشقم – قسم به خدا – عاشق شما
هر کس صدای قلب مرا گفت، شاعر است
جان کلام، قبله ی هفتم، امام عشق!
هر کس که وصف نور تو را گفت، شاعر است
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: